^*ĉapel/o ^UV

1.

Kapvesto kun elstara ĉirkaŭrando: li portas rozokoloran superveston kaj teleroforman ĉapelon [1]; kancelariano kun lia larĝa ĉapelo [2]; nigrafranĝa triangula ĉapelo [3]; velura ĉapelo ^Marta ; felta ĉapelo [4]; kun via ĉapelo vi similas pajacon, ― ne metu vian ĉapelon sur unu orelon [5]; ili aspektis imprese: pintaj ĉapeloj, hakilo en la mano, daŭre drinkemaj kaj batalemaj [6].

2.

Supra, ĉapeloforma parto de la fruktokorpo de fungo: la rando de la ĉapelo de la malgranda faskofungo estas striita [7].

3.

Diakritilo, tegmentoforma supersigno, uzata en diversaj alfabetoj (interalie en esperanta, por formi la literojn ĉ, ĝ, ĥ, ĵ, ŝ), en matematikaj simboloj kaj en programlingvoj (en tiuj lastaj ĝi aperas kiel memstara signo, kies Askia numero estas 94): surogatoj kun iksoj kaj askiaj ĉapeloj (^) [8]; la ĉapeloj en la vortaraj tekstoj aspektas normale post instalo de specifaj tiparoj [9]. h, x

1.

(tr)
Provizi per ĉapelo: kun japaneska riverenco de sia skunke ĉapelita silueto [li…] foriris [10]; Robin Hood en Sherwood staris, ⫽ jam sin kapuĉis, ĉapelis kaj ŝtrumpis kaj ŝuis [11].

2.

(ntr)
Servi kiel ĉapelo, funkcii kvazaŭ ĉapelo: grandaj literoj […] ĉapelis la artikolojn, frapis la knabon rekte en la koron [12].

Homo kiu profesie vendas ĉapelojn kaj aliajn kapvestojn: la heroino Sofi estas 18-jara ĉapelistino [13].

Provizita per ĉapelforma supersigno: anstataŭigi la ĉapelitajn literojn per iksoj [14]; la intenco estis ĉi-foje skribi Dolĉamar ĉapelite, sed fakte mi forgesis ŝanĝi tion en la kovrilo [15].

Ĉapelo el felto kun rigida duonbula supro kaj supren kuspita rando, populara precipe en la fino de la 19a kaj komenco de la 20a jarcentoj: li surhavis […] bonkvalitan striitan vestokompleton, lakledajn ŝuojn kaj bulĉapelon [16]; la junulo kun la melonĉapelo […] staris ekster la pordo, mirigite [17].

Alta, cilindroforma ĉapelo, pliofte nigra, moda ĉe okcidentaj viroj de alta klaso en la 19a jarcento: unu el ili surhavis eĉ cilindran ĉapelon [18]; la fiera cilindroĉapelo ricevis piedpuŝon kaj ruliĝis en fosaĵon [19].

Alta ĉapelo, povanta platiĝi, por ke oni ĝin portu sub la brako, populara en okcidento en la 19a jarcento: frake vestitaj sinjoroj, kun la haroj kombitaj sur la frunto kaj la klakĉapelo sub la brako, ĉirkaŭis ŝin [20].

Ĉapelo plektita el pajlo: ŝi embarase taŭzas la pajloĉapelon en la manoj ^Metrop ; pajloĉapelo kun vasta rando [21]; pajla ĉapelo, ornamita per rubando [22].

(frazaĵo)

Saluti, gratuli, esprimi respekton (iam en Okcidento efektiva saluta gesto flanke de viroj): ili leviĝis, demetis respekte la ĉapelon [23]; sinjoro, mi levas pro vi la ĉapelon... vi estas la sola homo kiu tiel malkaŝe parolis al mi en la daŭro de la nuna jaro [24].